برگ اسطوخدوس

اسطوخودوس در طب عامیانه، از دیرباز به عنوان ضداسپاسم، ضدنفخ، مدر و تقویت کننده‌ی عمومی به کار می‌رفته است. از عصاره‌ی گیاه برای درمان مشکلات متفاوتی نظیر: جوش (آکنه) و میگرن استفاده می‌شود. هم چنین این گیاه دارای خاصیت ضداضطراب و صفراآور نیز می‌باشد. در منابع جدید، اثر ضد دیابت برای آن نیز قائل شده‌اند. اسطوخودوس معمولاً به شکل دم کرده، جوشانده، و یا روغن آن برای درمان درد عصب، به طور خوراکی و یا موضعی استفاده می‌شود. امروزه روغن و عصاره‌ی گیاه، در رایحه‌های دارویی و لوازم آرایشی به کار می‌رود. 
از اسطوخودوس به عنوان یک آرام بخش متوسط و رفع کننده‌ی مشکلات بدخوابی، می‌توان استفاده کرد. هم چنین این گیاه دارای خاصیت ضداضطراب و صفراآور نیز می‌باشد. در منابع جدید، اثر ضد دیابت برای آن نیز قائل شده‌اند. در طب عوام، به عنوان ضد اسپاسم، ضد نفخ، مقوی معده و ادرارآور استفاده می‌شود. از محلول دم کرده و یا جوشانده‌ی گیاه، به منظور شست و شو و درمان زخم‌ها نیز استفاده می‌شود.

مهم‌ترین اثرات گزارش شده اسطوخودوس:
ضد درد، ضد آلزایمر، ضد آریتمی، ضد میکروب، ضد تشنج ضد التهاب، ضد روماتیسم، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، آلرژی زا، ضدویروس، ضد اضطراب، ضد نفخ، ضدافسردگی، ادرارآور، قاعده آور، کاهنده‌ی قند خون، خواب آور، هضم کننده، مقوی اعصاب، آرام بخش و مقوی معده.

طریقه و میزان مصرف
تهیه چای : بر روی حدود 2 گرم خرد شده‌ی قسمت هوایی اسطوخودوس، یک استکان آب در حال جوش می‌ریزیم، درب ظرف را بسته و 15 دقیقه به حال خود می‌گذاریم؛ سپس آن را صاف کرده و میل می‌کنیم.

مقدار مصرف: ١ تا ٣ گرم بصورت دم كرده و كوبيده به عنوان ادويه

وزن: 75 گرم